امشب شبی سیاه و توفانی است. ابرهای تیره در ارتفاع پایین روی قلعه می‌چرخند و هرم طلایی نوک برج جادوگر را می‌پوشانند. توی خانه‌هایی خیلی پایین‌تر، مردم با ناراحتی در خواب غلت می‌زنند در حالی‌که صدای غرش آسمان‌غرمبه توی خواب‌های‌شان می‌دود و کابوس‌ها را از آسمان پایین می‌فرستد.
برج جادوگر مثل شیء نورانی عظیم‌الجثه‌ای بالاتر از سقف خانه‌های قلعه قد علم کرده است در حالی‌که نورهای ارغوانی و نیلی جادویی، دور هرم رنگین‌کمانی نقره‌ای براقش می‌چرخند و بازی می‌کنند. داخل برج، جادوگر مخصوص توفان که سر کارش است با بی‌تابی در سرسرای بزرگِ کم‌نوری راه می‌رود و مرتب صفحه‌ی توفان را بررسی می‌کند و نیم‌نگاهی هم به پنجره‌ی‌‌ ناپایدار دارد که موقع توفان کمی‌ وحشت می‌کند. جادوگری که سر کارش است کمی عصبی است. توفان معمولاً تأثیری روی جادو ندارد ولی تمام جادوگرها داستان حمله‌ی بزرگ رعد و برق را در زمان خیلی دور می‌دانند که جادو را برای مدت کوتاهی از برج جادوگر بیرون کشید و اتاق‌های جادوگر ویژه را بدجوری سوزاند.
هیچ‌کس نمی‌خواهد این اتفاق دوباره بیفتد، به‌خصوص جادوگری که به خاطر توفان سر کارش است.