أَلْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ، وَ صَلَّی اللَّهُ عَلی سَیدِنا مُحَمَّدٍ نَبِیه وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیما،
حمد و سپاس و ستایش از آن خداست ـ پروردگار جهانیان ـ و درود و سلام و تحیت خداوند، بر سید و سرور ما و نبّی او، محمّد (ص) و بر خاندان او.

أَللَّهُمَّ لَک الْحَمْدُ عَلی ما جَری بِهِ قَضاؤُک فِی أَوْلِیائِک، أَلَّذِینَ اسْتَخْلَصْتَهُمْ لِنَفْسِک وَ دِینِک، إِذِ اختَرْتَ لَهُمْ جَزِیلَ ما عِندَک مِنَ النَّعِیمِ الْمُقِیمِ الَّذِی لا زَوالَ لَهُ وَ لاَ اضْمِحْلالَ،
خدایا! سپاس تو را، بر آنچه قضا و قَدَرت، بر اولیایت جاری ساخت؛ آنان که برای خودت و دین خودت خالصشان کردی؛ آنان که نعمتهای پایدار و بی‌زوال خویش را بر ایشان برگزیدی.

بَعْدَ أَنْ شَرَطْتَ عَلَیهِمُ الزُّهْدَ فِی دَرَجاتِ هذِهِ الدُّنْیا الدَّنِیةِ وَ زُخْرُفِها وَزِبْرِجِها، فَشَرَطُوا لَک ذلِک، وَ عَلِمْتَ مِنْهُمْ الْوَفاءَ بِهِ،
در پس عهد و شروطی که با آنان کردی؛ با آنان شرط کردی که نسبت به این دنیای فرومایه و زینتها و نقش و نگارهای آن، بی‌رغبت بمانند و آنان، این شرط را پذیرفتند.