شاعر در این مجموعه، با بیانی شیوا و رسا، وقایع تاریخی را به رشته‌ی نظم درمی‌آورد و با گوهرهایی خیره‌کننده از واژگان جذّاب و پرفروغ، توجه مخاطب را به موضوع جلب می‌کند؛ دست خیال او را می‌گیرد و با خود به روزگاران پیشین می‌برد و در این سیر، آدمی خود را بیرون از زمان و مکان فعلی خود می‌یابد که این هنر از هر سخنوری ساخته نیست. در میان راویان، تنها گروه انگشت‌شماری هستند که این‌گونه با قدرت معجزه‌ی کلام خویش، مخاطبان را تحت تأثیر بیان خود قرار می‌دهند.
در میان کسانی که به بیان مدایح و مناقب اولیا علیهم‌السلام از یک‌سو و از سوی دیگر به مصائب ایشان پرداخته‌اند، بی‌شک میرزا یحیی مدرس اصفهانی یکی از شاعرانی است که در این کار به توفیق چشم‌گیری دست یافته است.