زیگموند فروید را به درستی پدر علم روانکاوی می‌دانند. در واقع علم روانکاوی، از نظریات فروید درباره‌ی ناخوداگاه سرچشمه می‌گیرد. فروید در 1856 در وین به دنیا آمد. تحصیلات خود را در دانشگاه وین شروع کرد و سرانجام استاد دانشگاه در رشته ی «نوروپاتولوژی» شناخته شد. او تقریبا بیشتر عمرش را به مطالعه و تحقیق درمورد روانکاوی پرداخت و در این بین بسیاری از بیماران را که دچار عارضه‌ها و مشکلات ذهنی و روان‌پریشی شده بوده‌اند را مورد درمان قرار داد. او از روش تداعی آزاد و در میان گذاشتن خاطرات دوران کودکی، برای ریشه‌یابی و درمان منشا اختلات روانی در بیمارانش استفاده می‌کرد. فروید در طول عمرش بیشتر از 320 کتاب و مقاله‌ی علمی چاپ کرده است. پژوهش‌ها او تاثیر زیادی بر هنر و ادبیات جهان داشت. فروید دارای شش فرزند بود. «آنا فروید» فرزند آخر او نیز یک روانکاو مشهور بود و «لوسین فروید» نوه‌ی او یکی از نقاشان مهم قرن بیستم محسوب می‌شد. او عاشق جمع آوری عتیقه‌جات از سراسر جهان بود و همیشه در اتاق خود یک قالیچه ایرانی مخصوص داشت. فروید سر انجام در 32 سپتامبر 1939 در هشتاد و سه سالگی، به علت سرطان درگذشت.