وجود فرهنگهای بسامدی و واژه‌‌‌‌‌‌نما برای آثار ادبی، امروز دیگر امری ضروری بلکه از امور ناگزیر در این باب است. بدون اطلاعات داده شده توسط این فرهنگها، هرگونه تحقق حتی در جزییات، کاستی دارد و صددرصد و مقابل اطمینان نیست؛ چه رسد به تحقیقاتی نظیر سبک‌شناسی یک دوره و یا بررسی در تاریخ زبان و یا حتی نوشتن تاریخ ادبیاتی مستند و درست. اگر بخواهیم ادبیات درخشان گذشته ما، به صورت درسی علمی در آید و شعبات آن را علوم ادبی بنامیم و نه مباحثی برخاسته از روی سلیقه‌‌های شخصی، باید به درستی بدانیم هر واژه‌ای کی به وجود آمده، در هر زمانی چه معناهایی داشته، بسامد آن در هر اثری چه اندازه بوده است و در چه مقطع زمانی دچار تغییرلت شده، معناهای دگرگونه‌ای یافتته و معنی اولی آن از میان رفته، واژه‌ی نوی دیگری جای آن را گرفته، آن واژه فراموش شده و مرگ آن فرارسیده است و یا مفهوم آن گسترش یافته و معناهای جدیدی به آن افزوده شده است.