نافرمانی مدنی، مقاله‌ای است طولانی و کلاسیک در اندیشه و فلسفه‌ی سیاسی. در عین حال شرحی است بر علت اعتراض اخلاقی ـ عملی نویسنده به بی‌عدالتی آمریکا. شکل آن، خودداری از رعایت یک یا چند قانون مشخص یا نپرداختن مالیات و جریمه، بیش‌تر به دلیل اعتراض اخلاقی یا سیاسی بی‌خشونت بود، اما دلایلش را باید از زبان خودش شنید. کلام وی: «بهترین دولت، دولتی است که کم‌ترین فرمان را صادر کند.» امروزه سرمشقی برای کوچک‌سازی دولت‌ها شده است. کتاب به قلم ثورو، شاعر، طبیعی‌دان و فیلسوف سیاسی قرن نوزده آمریکاست که شاگرد و همدم و منتقدِ مقاله‌نویس و فیلسوف بزرگ، امرسون است، کسی که او را چنین وصف کرد: ثورو تنها انسان آزاد شهرش بود. نوشته‌ی حاضر فقط گزارش نیست، بلکه هم دعوت به کنش و هم روبه‌رو کردن خواننده با پرسش‌هایی است بس اخلاقی و همیشگی، آن‌چنان‌که گاندی تدریس این کتاب را برای آموزش عمومی مدارس بسیار لازم می‌دید. ثورو قلمی دارد همانند سعدی ما و از حُسن اتفاق، یکی از شاخص‌ترین تحسین‌کنندگان سعدی در غرب است که صریحاً خود را خویشاوند فکری او می‌داند. او شاعری است که با ساده‌زیستی، مبارزه با مصرف‌گرایی و تأمل در طبیعت و هستی، توانست زیستن را هم‌چون شعری بسراید و نیز شعر زیستن را زندگی کند! متن کتاب، در عین کلاسیک بودن، لذت‌بخش و قابل درک برای عموم خوانندگان است