از بی‌عدالتی و ستمی که جوامع غربی و خشونتی که کلیسا در قرون وسطی در حق زنان روا داشته است بگذریم، بسیاری موج اول فمینیسم را در ارتباط با پیشرفت‌های فکری و اقتصادی قرن نوزدهم، به‌ویژه لیبرالیسم و انقلاب صنعتی می‌دانند و بر این نظر تأکید دارند که انقلاب صنعتی با کشاندن کار به خارج از خانه و دادن اوقات فراغت به زنان طبقه متوسط فرصت عملی‌شدن آن ایده را فراهم کرد.
در واقع با انقلاب صنعتی جنبش بورژوازی غرب استثمار نیروی کار زنان و دختران جوان را درپیش گرفت و کار سخت و طاقت‌فرسا در کارخانه‌ها و کارگاه‌ها را علاوه بر کار منزل به آن‌ها تحمیل کرد. در سال ۱۷۳۹ ماری کولیه یک زن رخت‌شوی انگلیسی، توصیفی از شرایط کار مضاعف زنان داده است که بسیار به شرایط امروز زنان شبیه است.

باید عجله کنیم، چون به خانه که می‌رسیم،
کارمان تازه آغاز می‌شود؛
چیزهای زیادی ما را فرامی‌خوانند،
کاش ده تا دست داشتیم و به کارشان می‌گرفتیم.
کودک را با نهایت مراقبت می‌خوابانیم
و همه چیز را برای آمدن تو آماده می‌کنیم:
تو غذایت را می‌خوری و بی‌درنگ به رختخواب می‌روی،
و تا روز بعد تن و بدن خود را می‌آسایی.
اما ما! افسوس! خواب خوشی نخواهیم داشت،
چون کودک بیدار می‌شود و گریه سر می‌دهد،
و روز بعد، با دمیدن سپیده‌دم،
باز وقت کار در مزرعه است.